Ζιούτα: Ισότητα των φύλων, ένα διαχρονικό ζητούμενο

Συμμετείχα πρόσφατα σε μια εκδήλωση που αφορούσε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η γυναίκα εργαζόμενη στην προσπάθεια αναρρίχησης και παραμονής σε υψηλόβαθμες διοικητικές θέσεις εργασίας, που κατά κανόνα είναι ανδροκρατούμενες. Πέντε πετυχημένες γυναίκες από διαφορετικούς κλάδους έδωσαν την προσωπική τους μαρτυρία για τα εμπόδια, τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα. Αποτέλεσε δε λυπηρή διαπίστωση το γεγονός, πως η ίση μεταχείριση της γυναίκας στο χώρο εργασίας και ο σεβασμός των εργασιακών της δικαιωμάτων, εξακολουθεί να αποτελεί ζητούμενο εν έτει 2022, παρά την πρόοδο που έχει συντελεστεί χάρη στον αδιάκοπο αγώνα των γυναικείων οργανώσεων.

Η συμμετοχή μου στις βουλευτικές εκλογές του 2019, προέκυψε και λόγω της υποχρεωτικής ποσόστωσης, ενός μέτρου, που κατά τη γνώμη μου αδικεί και τα δύο φύλα, η οποία θα πρέπει να εκλείψει, όταν εξαλειφθεί η υποεκπροσώπηση των γυναικών.

Θεωρώ, πως η κοινωνία μας έχει κάνει κάποια βήματα, χρειάζεται όμως ακόμη αρκετό χρόνο, μέχρι να φτάσει να αξιολογεί και να επιλέγει ικανούς και αξιόλογους υποψηφίους ανεξαρτήτως φύλου. Αυτό θα συμβεί, όταν το φύλο θα σταματήσει να αποτελεί κριτήριο υπέρ του ενός ή του άλλου φύλου στην εργασία, εξαιτίας των στερεοτύπων. Όταν θα έχουμε εξοικειωθεί με την εικόνα π.χ. αντρών αεροσυνοδών ή νηπιαγωγών ή γυναικών πιλότων που βρίσκονται στις θέσεις αυτές γιατί πολύ απλά αγαπούν αυτό που κάνουν και το κάνουν καλά. Όταν περαιτέρω, η γυναίκα πολιτικός θα έχει τις ευκαιρίες να αναδείξει τις δεξιότητες και τις ικανότητες της ισότιμα, χωρίς προκαταλήψεις, δίχως να χρειάζεται διπλή προσπάθεια έναντι των αντρών για να αποδείξει την αξία της.

Ειδικά το τελευταίο έτος η πολιτεία έχει κάνει τεράστια άλματα προς την κατεύθυνση της ισότιμης μεταχείρισης και της εξάλειψης των έμφυλων διακρίσεων, όπως πχ αύξηση των ημερών γονικής άδειας, θεσμοθέτηση άδειας ανατροφής και στον πατέρα έτσι ώστε η μητρότητα να σταματήσει να αποτελεί λόγο απόλυσης, την απαγόρευση απόλυσης και του άντρα για διάστημα έξι μηνών μετά τον τοκετό, την πριμοδότηση επιχειρήσεων που εφαρμόζουν πρακτικές ίσης μεταχείρισης των δύο φύλων, τη νταντά της γειτονιάς αλλά και τη θεσμοθέτηση φύλαξης στους χώρους εργασίας για τα παιδιά των εργαζομένων κ.α. Τον πιο σημαντικό ρόλο παρόλα αυτά, θεωρώ πως τον έχει η οικογένεια, αλλά και το σχολείο που θα πρέπει να καλλιεργούν και να αναδεικνύουν τα χαρίσματα και τις δεξιότητες κάθε παιδιού μακριά από παρωχημένες αντιλήψεις και στερεότυπα.